ปิดตัวเองให้มืดมน อย่างคนที่ไร้ความคิด
ปล่อยชีวิต 
ยึดติดกับคำว่ารอ
ในความรัก 
ในความหวัง
มีความช้ำคอยซ้ำรอยต่อ
ตอกย้ำว่าต้องรอ 
เรื่อยไป

กับความรักที่เลื่อนลอย ที่ลดน้อยลงทุกที 
เท่าที่มี 
ข้างกายคือความเงียบเหงา
อยากมีเธอ เคียงข้างกาย 
ไขว่คว้าได้เพียงแค่เงา
อ้างว้างและเหน็บหนาว เหงาในหัวใจ

* เหนื่อยจนท้อ 
ต้องรออีกนานเท่าไหร่
ความรัก 
ของเรามันคงสุดทาง
เหนื่อยเพียงไหน
เมื่อมันยิ่งรอ 
ยิ่งหมดความหวัง
ความฝัน คงไม่มีวันเป็นจริง
เหนื่อยและท้อ 
ต้องรอไปจนเมื่อไหร่
ยิ่งหวัง ยิ่งไกลออกไปทุกที 
เหนื่อยและล้า
ไขว่คว้าเท่าไหร่ ไม่ถึงเธอซักที
สิ่งที่เจอวันนี้ 
ฉันมีแต่ความว่างเปล่า

จะวันนี้ จะวันไหน จะยังเฝ้ารออย่างนี้ 

กี่เดือนปีเลยผ่าน จะรอเรื่อยไป
ด้วยดวงใจที่มั่นคง 
จะนานแสนนานเท่าไร
แต่หัวใจ ยังย้ำทุกวันว่ารอ

(ซ้ำ 
*)

สิ่งที่รู้วันนี้ ฉันมีแต่คำว่ารอ