น้อง ต้องมาแสนเศร้า
 อยู่ใน ไร่อ้อย
 เมื่อ พี่คล้อย หนีไกลจากจร
 ลม โบก อ้อย พริ้ว
 หวิวใจ อาวรณ์
 พี่คนสอน รักให้ใช่ไหม
 เคย ผูกพันรักใคร่
 ด้วยใจ แสนซื่อ
 ไม่ เคยถือ ถึงจนอย่างไร
 ขอ ให้ ใจ นั้น
 รักกัน จริงใจ
 เบื่อใช่ไหม หายไปหลายปี
 กิน อ้อยจน เสียความ หวานหมด
 ก็ กลับทรยศ
 เสียจน ช้ำตรม เหลือที่
 เห็น ไร่แตง คนอื่นเขาดี
 พี่ ก็มาหลบลี้
 ดังผี ที่มา หลอกกัน
 วอน ให้ลมนั้นช่วย
 หอบความ รักกลับ
 ช่วย ไปรับ เขามาเจอะฉัน
 เพราะ พ่อ แม่ ซึ้ง
 ถึงความ สัมพันธ์
 ให้พี่นั้น กลับคืนไร่อ้อย
  
วอน ให้ลมนั้นช่วย
 หอบความ รักกลับ
 ช่วย ไปรับ เขามาเจอะฉัน
 เพราะ พ่อ แม่ ซึ้ง
 ถึงความ สัมพันธ์
 ให้พี่นั้น กลับคืนไร่อ้อย...[start]../song/1/1863.MID[stop]