ข้านี้คือนางแห่งความระทม
นางนอนนิทรารมณ์
อาบแดดลมกลางไพร
นางใดไม่แม้นข้ารักพาตรอมใจ
รักจางห่างร้างไกลให้ช้ำใจอยู่ช้านาน
นี่เพราะสองชายต่างหมายรักปอง
หวังยื้อแย่งไปครองข้าจึงต้องทรมา
ยื้อยุดฉุดแล้วคร่าล้าแรงลมปราณ
สองชายที่หมายราญสิ้นต้องการไม่เหลียวมอง
นางนอนแนบสุทธาแหงนมองฟ้าเบื้องบน
ขอฝากร่างแห่งตนอสุชลเนืองนอง
ชีพเคว้งคว้างร้างไร้ใครปอง
ใจก็ไม่ไฝ่ปองทิ้งซากข้าต้องวางวาย
สั่งฟ้าวิงวอนก่อนมรณา
ข้าขอเป็นศิลาเฝ้าสุทธาเชียงราย
ตราตรึงจารึกอยู่มิรู้คลอนคลาย
สอนใจหญิงเชียงรายว่าแท้ชาย
หรือรักจริง
นางนอนแนบสุทธาแหงนมองฟ้าเบื้องบน
ขอฝากร่างแห่งตนอสุชลเนืองนอง
ชีพเคว้งคว้างร้างไร้ใครปอง
ใจก็ไม่ไฝ่ปองทิ้งซากข้าต้องวางวาย
สั่งฟ้าวิงวอนก่อนมรณา
ข้าขอเป็นศิลาเฝ้าสุทธาเชียงราย
ตราตรึงจารึกอยู่มิรู้คลอนคลาย
สอนใจหญิงเชียงราย
ว่าแท้ชายหรือรักจริง...[start]../song/1/1750.MID[stop]