บุษบา เกิดมากับความ สดใส
โลกของเธอ นั้นมี ดอกไม้ ในหัวใจ
วันทั้งวัน ชื่นชม ชอบร้อย มาลัย
โลก สดใส ไปด้วยมาลัย ของเธอ
ดอกไม้ นานา-พันธุ์
สี-สัน มากมาย กันไป
กลิ่นหอม รัญจวน-ใจ
ประดับไว้ ให้โลกนี้ สวย-งาม
 
 บรร-จง ร้อยเป็นมาลัย
สนุก สุขใจ หนักหนา
เป็น ประจำ ทุก วัน เวลา
ไม่เคยเหนื่อยล้า กับมา-ลัย
 
 แล้วเธอ ตื่นมา
กับความผิดหวัง ในวันนี้
โลกที่ เคยดี
ไม่มี ดอกไม้ เหลืออยู่
โลกสดใส มันเป็น อะไร ก็ไม่รู้
เห็นเห็นกันอยู่ จู่จู่ ก็หาย-ไป
ดอกไม้ มันหาย ไป
จากโลก อันกว้าง ใหญ่
บรร-จง ร้อยเป็นมาลัย
สนุก สุขใจ หนักหนา
เป็น ประจำ ทุก วัน เวลา
ไม่เคยเหนื่อยล้า กับมา-ลัย
 
 แล้ว บุษบา
ก็พบ ว่าความ จริง นั้น
โลกที่มัน ไม่มีดอกไม้ เหลือ-อยู่
เพราะเธอ เด็ดไป
มากมายเท่าไร ก็ไม่รู้
เด็ดไป ไม่เคยดู
จะเหลือ อยู่ได้ อย่างไร
ไม่ เคย
บรร-จง ร้อยเป็นมาลัย
สนุก สุขใจ หนักหนา
เป็น ประจำ ทุก วัน เวลา
ไม่เคยเหนื่อยล้า กับมา-ลัย
มา-ลัย
มา-ลัย...[start]../song/3/3657.MID[stop]