ฉันคือคนหนึ่ง
ที่หวงทุกอย่างไว้
รัก อะไร
ก็เหนี่ยว ก็รั้ง ไว้ทุกอย่าง
ฉันไม่เคยปล่อย
กลัวเสีย กลัวผิดหวัง
เกิดความกังวลใจ
บั่นทอนหัวใจ ไม่หยุดหย่อน
 
 แล้วจนวันหนึ่ง
ก็รั้งไว้ไม่ไหว
ฉัน จึง ยอม ตัดใจ
ให้เสียไปบางอย่าง
ฉัน จึง ยอม ปล่อย
ยอมพบ ความผิดหวัง
จากเคย กัง-วล-ใจ
กลับเป็น โล่งใจ ที่ ปลดปล่อย
คิด ไม่ถึง ว่าความสุข
มัน จะมา จากการ เสีย-ไป
เสียไปแล้ว สบายใจ
คุ้มกันแล้ว ที่ยอม ครั้งนั้น
เขา คือคนหนึ่ง ที่ฉัน เคยได้มา
แล้ว เวลา ก็พา ใจเขา ไปทางอื่น
ฉัน คือ คน เหนื่อย
เหนี่ยวรั้ง จนสุดฝืน
ก็เลย ตาม-ใจ
ปล่อยให้ เขาไป ไม่หน่วงเหนี่ยว
คิด ไม่ถึง ว่าความสุข
มัน จะมา จากการ เสีย-ไป
เสียไปแล้ว สบายใจ
คุ้มกันแล้ว ที่ยอม ครั้งนั้น
ชี-วิต มีเสีย มี-ได้
เหนื่อยใจ ก็ปล่อยวาง
ทิ้งมันไว้ เสีย-บ้าง
ชี-วิต มีเสีย มี-ได้
ปรับใจ ไว้ ตรงกลาง ก็-โล่ง-ใจ
 
 คิด ไม่ถึง ว่าความสุข
มัน จะมา จากการ เสีย-ไป
เสียไปแล้ว สบายใจ
คุ้มกันแล้ว ที่ยอม ครั้งนั้น
ชี-วิต มีเสีย มี-ได้
เหนื่อยใจ ก็ปล่อยวาง
ทิ้งมันไว้ เสีย-บ้าง
ชี-วิต มีเสีย มี-ได้
ปรับใจ ไว้ ตรงกลาง ก็-โล่ง-ใจ
ชี-วิต มีเสีย มี-ได้
เหนื่อยใจ ก็ปล่อยวาง
ทิ้งมันไว้ เสีย-บ้าง
ชี-วิต มีเสีย มี-ได้
ปรับใจ ไว้ ตรงกลาง ก็-โล่ง-ใจ
ชี-วิต มีเสีย มี-ได้
เหนื่อยใจ ก็ปล่อยวาง
ทิ้งมันไว้ เสีย-บ้าง
ชี-วิต มีเสีย มี-ได้
ปรับใจ ไว้ ตรงกลาง ก็-โล่ง-ใจ...[start]../song/3/3303.MID[stop]