ลืมเธอเถิดใจ
เจ็บใช่ไหม เมื่อเธอบอกลา
ภาษา ทารุณหัวใจเหลือเกิน
หัวใจเอยเจ้าเพลิน
กับวิมานวาดไปในฝัน
ดึงดันรักเธอ ช่างน่าสงสาร
ในความโง่เขลา
ต้องปวดร้าว เมื่อเธอเปลี่ยนใจ
ดั่งสายน้ำไหลไป ย่อมไม่กลับคืน
เสียดายเธอสุดฝืน
สิ่งดีดี ที่มีต่อกัน
รำพันรักเอย ทำไมยากเย็น
ตลอดเวลา รักเธอที่สุด
ตลอดเวลา หยุดตรงที่เธอ
อยากจะถาม ขาดแคลนใช่ไหม
ที่ให้ไป คงยังไม่พอ
สุดกำลัง สุดใจรั้งรอ ไม่มีเธอ
จุดสุดท้าย ความรักเป็นศูนย์
คนคุ้นเคย กลายเป็นอื่นไป
หยุดลงพัก หยุดตามพักใจ
ไม่มีเธอ คืนมาเหมือนเก่า
เปรียบตัวเรา
รักเธอจนลืมตัวเอง
 
 รำพันฝากลม
ที่ผสมน้ำตาคลอเคล้า
ความเหงา เจ้าเอยทำไมโหดร้าย
แสงรำไรจากดาว
ที่ยังพราว ระยับขอบฟ้า
คือตา เฝ้ามองด้วยความห่วงใย
ตลอดเวลา รักเธอที่สุด
ตลอดเวลา คิดถึงเสมอ
อยากจะถาม ขาดแคลนใช่ไหม
ที่ให้ไป คงยังไม่พอ
สุดกำลัง สุดใจรั้งรอ ไม่มีเธอ
จุดสุดท้าย ความรักเป็นศูนย์
คนคุ้นเคย กลายเป็นอื่นไป
หยุดลงพัก หยุดตามพักใจ
ไม่มีเธอ คืนมาเหมือนเก่า
เปรียบตัวเรา
รักเธอจนลืมตัวเอง
 
 ตลอดเวลา รักเธอที่สุด
ตลอดเวลา หยุดตรงที่เธอ
อยากจะถาม ขาดแคลนใช่ไหม
ที่ให้ไป คงยังไม่พอ
สุดกำลัง สุดใจรั้งรอ ไม่มีเธอ
จุดสุดท้าย ความรักเป็นศูนย์
คนคุ้นเคย กลายเป็นอื่นไป
หยุดลงพัก หยุดตามพักใจ
ไม่มีเธอ คืนมาเหมือนเก่า
เปรียบตัวเรา
รักเธอจนลืมตัวเอง...[start]../song/5/5002.MID[stop]