วันงานเทศกาลผ่านมา
แค่ปีกว่ากว่า ไม่น่าลืมกัน
ในงานวันออกพรรษา
สัญญาว่าจะรักมั่น
จุดธูปเวียนเทียนร่วมกัน
อธิฐานจะรักมั่นภิรมณ์
พี่มีของขวัญให้มา
เป็นผ้าเช็ดหน้า กับโบว์ผูกผม
พี่ผูกโบว์ให้น้อง
ตามองว่าสวยคำชม
น้องอายหน้าแดงนั่งก้ม
หลบสายตาคมเมื่อพี่จ้องมอง
จากงานวันออกพรรษา
ผ่านมาสีหน้าไม่ผ่อง
สัญญาไม่เป็นสัญญา
พบดอกฟ้าเลยลืมดอกฟักทอง
ไม่หันมาเลียวเกี่ยวข้อง
โบว์ผูกใจน้องเป็นโบว์รักสีดำ

ลืมคำมั่นล่ะสัญญาบอกว่า
ลืมคำมั่นล่ะสัญญาบอกว่า
ออกพรรษานั่นแล้ว
ซิขอน้องแต่งงาน
คืนสู่บ้านสิขอแต่งแบ่งเอา
บทสำเนาสำนวนม่วนหูฟังแล้ว
เสียงยังแว่วล่ะติดหูน้องอยู่ 
เสียงยังแว่วล่ะติดหูน้องอยู่ 
วันพี่บอกให้ฮู้เป็นวันน้องเชื่อใจ
ผูกรักไว้เป็นโบว์รักสีดำ
เลยบ่จดจำเอาใส่ใจชายนั้น
ถึงวันนัดหมายชายมา
เลยไม่เห็นหน้าเหมือนว่าความฝัน
จะมองหนุ่มไหน
ก็ไม่เหมือนหนุ่มคนนั้น
มีหนุ่มเข้ามาติดพัน
แต่ว่าฉันไม่เคยชายตา
ว่าน้องหยิ่ง ที่จริงไม่ใช่ดอกหนา
ด้วยใจฉัน รักมั่นไม่เสื่อมศรัทธา
ยังจำล่ะคำมั่นสัญญา
ตราบชีวานี้ยังจดจำ
มองดูโบว์ผูกผม
เป็นปมโบว์สีชมพู
แต่โบว์ผูกใจหนู
ทำไมล่ะเป็นโบว์สีดำ
ผูกไม่มีทางแก้
รักแท้แต่คงไม่จำ
เพียงครึ่งข้อครึ่งคำ
ของสัญญายังหาไม่เจอ

คนคอยเก้อละเมอหาว้าเหว่
คนคอยเก้อละเมอหาว้าเหว่
อุกใจเด่ยามเมื่อคิดฮอดหน้า
ซิไปล่ะท่าอยู่ไส
นอนบ่ได้ไข้รักมันกิน
น้ำตารินตกหมอน
บ่อนนอนกันเปื้อน
จากเดือนเลื่อนไปเป็นปี
สิ้นปีก็ไม่มีความหวัง
อักษรรัก ปักผ้าเช็ดหน้าก็ยัง
รูปหัวใจปักกลาง
หัวใจคู่ดูซ้ำเหลือเกิน
ของฝากจากเขา
ให้เราว่ารักหมดใจ
แต่ทำไมใจเขาไปรักคนอื่น
โบว์ผูกผม
ผ้าเช็ดหน้าน้องขอส่งคืน
เอาไปให้หญิงคนอื่น
สำหรับน้องไม่ต้องมาสน

รักป่นทนเจ็บทนช้ำ
รักป่นทนเจ็บทนช้ำ
โบว์รักสีดำทำน้องหมองหม่น
ส่งคืนคนออกหมดให้เกลี้ยง
เสียงเว้าบ่จื่อจำ
น้องมันซ่ำคนโซโตจ่อย
รักเขาหลงคอยหัวใจกลุ้ม
หัวใจกลุ้ม...[start]../song/5/5029.MID[stop]