ไม่มีอีกแล้วคนชื่อไอ้ธรรม
บ้านในสลัม หลังนั้นมันไม่กลับมา
ทิ้งซอยน้ำเน่า บ้านเช่าที่แพงหนักหนา
หนีจากเมืองฟ้า ที่คนเขาว่าเจริญ
ซอยนี้ไม่มีคนชื่อไอ้ธรรม
ชายตัวดำดำ ผิวกร้านทำงานแลกเงิน
หนักเอาเบาสู้ ทนอยู่ในเมืองเจริญ
สังคม กลับเมิน คนซื่อที่ชื่อไอ้ธรรม
ตอนอยู่ เป็นผู้ที่มีน้ำใจ
เพื่อนฝูงทุกข์ยากสิ่งใด
ไอ้ธรรมช่วยได้ทุกยาม
เพื่อนสุขมันสุข เพื่อนทุกข์มันก็ทุกข์ตาม
ได้เรียน ซ้ำชั้น ตอบแทนมันแสนเศร้าใจ
ไม่มีอีกแล้วคนชื่อไอ้ธรรม
ไปดับความช้ำ หนีหน้าไม่ลาบอกใคร
เพราะมันรู้ว่า ไม่มีคนมาอาลัย
ไม่รู้ เป็นตาย จากไปไหนเล่าไอ้ธรรม
ไม่มีอีกแล้วคนชื่อไอ้ธรรม
ไปดับความช้ำ หนีหน้าไม่ลาบอกใคร
เพราะมันรู้ว่า ไม่มีคนมาอาลัย
ไม่รู้ เป็นตาย จากไปไหนเล่าไอ้ธรรม...[start]../song/6/6104.MID[stop]