ลมแรง พัดลิ่ว
ต้องทิว ไผ่เอน
ตะวัน ตอนเย็น
สาด แสงทอง เรื่อเรื่อ
มองเมฆ เหมือนม่าน
ฟ้าแลบ งามเหลือ
เมฆไหล คล้ายเรือ
มอง ไม่เบื่อ เมื่อคิด ไป
เนินแนว ข้างหน้า
ก่อน เคยมา พบกัน
ตอนย่ำ สายัณห์
ยัง จำมั่น ไม่หาย
เดี๋ยวนี้ ซิเล่า
เหลือ เพียงเรา เดียวดาย
ฉันเหงา มอง เดือนหงาย
คิด ถึงชาย ที่เคย พูด-ชม
ดอนดิน ยังเด่น เห็นดอน รักเดิม
ดอนรัก ได้เริ่ม เธอ เคยสั่ง
หวัง รัก-สอง
ดอน เดียวดาย กลัวกลาย
เป็นดอน ระทม
หาก ไม่สม ขอฝัง ร่างอยู่
เป็นคู่ ดอน
ลมแรง พัดลิ่ว
ต้องผิว ฉันหนาว
ลมจ๋า บอกเขา
ว่าฉัน เฝ้าคอย
ให้เขา คืนถิ่น สู่ดิน แดนดอย
บอกเขา เราคอย
เราคอย ที่ดอย รัก-เดิม...[start]../song/6/6209.MID[stop]