ช้ำใจเสียบ้าง ก็ดีเหมือนกัน
 ที่ตัวเรานั้น
 มันไม่จำ ไม่จำไม่จำ
 อยากไปรักเขา
 ทั้งที่เรานั้น มันต้อยต่ำ
 เป็นชาวนาหน้าตากร้านดำ
 จึงช้ำไม่มีความหมาย
 เขาเรียงเคียงคู่ สู่การวิวาห์
 หมดแรงไขว่คว้า
 เอาเขามา แนบใจแนบกาย
 ผู้หญิงสวยๆ
 คนร่ำรวยเขา มาก้าวก่าย
 คนจนๆดิ้นรนให้ตาย
 อย่าหมายว่า จะมีหวัง
 ยืนมอง เรือนหอ
 เขาอยู่ภายใน
 พอเขาดับไฟ หัวใจแทบคลั่ง
 ให้หวิว อุรา น้ำตารินหลั่ง
 ต้องรีบหันหลัง เดินหนี
 ยิ่งมองเห็นภาพ ยิ่งบาดหัวใจ
 แทบทนไม่ไหว
 เพราะหัวใจช้ำ จนสิ้นดี
 เขาคงสุขสันต์
 เพราะเป็นวันส่งตัวเขานี่
 ยามเขาเพลิน สุขาวดี
 เป็นอเวจีของ เรา
  
 ยืนมอง เรือนหอ
 เขาอยู่ภายใน
 พอเขาดับไฟ หัวใจแทบคลั่ง
 ให้หวิว อุรา น้ำตารินหลั่ง
 ต้องรีบหันหลัง เดินหนี
 ยิ่งมองเห็นภาพ ยิ่งบาดหัวใจ
 แทบทนไม่ไหว
 เพราะหัวใจช้ำ จนสิ้นดี
 เขาคงสุขสันต์
 เพราะเป็นวันส่งตัวเขานี่
 ยามเขาเพลิน สุขาวดี
 เป็นอเวจีของ เรา...[start]../song/9/9798.MID[stop]