ภาพถ่าย ไม่มีลายเซ็น
พี่มองเห็นเลยหยิบขึ้นมาดู
ไม่ทราบว่าเป็นภาพใคร
จะโยนทิ้งไปก็เสียดายอยู่
ผมจึงเก็บเอาไว้ดู
เมื่อยามอดสูจะได้ดูแก้เหงา
เฝ้าถนอมภาพถ่าย
เอาไปเก็บไว้ใต้หมอน
หลับตานอนก็ฝัน
ทุกคืนวันผวาอาวรณ์
เหมือนมีวิญญาณหลอกหลอน
ดูภาพงามงอนพลันสะท้อนหัวใจ
ไผเด้น้องเป็นเจ้าของภาพถ่าย
มีไฝดำแก้มซ้ายรอยยิ้มอิ่มทรวง
หน้าผากผ่วงคิ้วโก่งธนูศร
ขนตางอนงามขำ
อ้ายเจานำพูแกล้งเส้า
เห็นตัวจริงคือสิงามคือเท่ห์
อยากเห็นเด้เจ้าของเพิ่น
คันได้ยินอ้ายเอิ้นให้มาแม่รับเอา
เบิ่งรูปเจ้าอ้ายแฮงหลงไหล
หลอกหลอนใจของชาย
ได้ชมนำทุกวันมื้อ
หลับตาผวาละเมอ
พอตื่นก็เพ้อคิดถึงเธอทุกวัน
เป็นภาพหลอกภาพหลอน
ถึงยามนอนจิตใจไหวหวั่น
ภาพนี้หากมีวิญญาณ
คงรู้ว่าฉันรักเจ้าหมดใจ
เสียงเพลงฝากคำลงมา
ประกาศหาเจ้าของภาพถ่าย
คงเป็นเช่นในนิยาย
เพราะว่าภาพถ่ายนั้น
ไม่มีลายเซ็น
ยนส่างเว็นอ้ายเอามาชมชื่น
พอยามกลางคืนอ้ายก็เอามาส่อง
คือจะม่วนนาดน้องหัวยิ้มใส่ดิฉาย
ตายบัดนี้ยามบ่อยู่เป็นสุข
คันบ่เห็นตัวจริง หม่อมพะนาง
โอ้ยคนมื้อนี้...[start]../song/6/6852.MID[stop]