ฉันรู้ว่าชีวิตที่เดินคนเดียว มันทำให้ปลี่ยวเหงาเท่าไหร่

ฉันจึงต้องไขว่ขว้าทุ่มเทลงไป ให้เธอไม่ไปใหน ให้เธออยู่กับฉัน



* แต่มันลืมว่าเธอไม่พร้อมจะยืนข้างใคร ไม่ทันมองว่าเธอไม่ซึ้งไม่เต็มใจ



** อยู่คนเดียวเหงาจนแทบทนไม่ไหว มันอ้างว้างเหลือเกินเวลาที่มองไม่เจอใคร

อยู่กับคนไม่รักกัน ถึงจะใกล้กันเท่าไหร่ สุดท้ายกลับเหงาหัวใจยิ่งกว่า



เพราะคิดว่าวันนี้ที่ได้มีเธอ จะเจอกับความรักยิ่งใหญ่

ให้ฉันได้มีหวังและก้าวเดินไป มีแรงและจุดหมาย ไม่เป็นอย่างวันนั้น



(ซ้ำ * , **)



(ซ้ำ * , **)



อยู่กับคนไม่รักกัน ถึงจะใกล้กันเท่าไหร่ สุดท้ายกลับเหงาหัวใจยิ่งกว่า