เวลาของคนอ่อนแอ มีแค่เพียงข้ามคืน เคว้งคว้างหรือว่าทนฝืน เพื่อให้ตื่นจากฝัน 

เวลาของความผิดหวัง ไม่ได้มีทั้งวัน ลืมตาแล้วมาด้วยกัน เธอทำได้ใช่ไหม 



* กระโดดขึ้นไปชูมือให้สูงที่สุด หยุดความสับสนที่ทนเก็บไว้ 

กระโดดขึ้นฟ้ากระโจนให้สูงขึ้นไป อย่าให้ความทุกข์มันดึงฉุดไว้ แล้วไปด้วยกัน 



ฉันรู้ว่าความผิดหวัง มันน่ะเป็นเช่นไร ฉันรู้ว่าความอ่อนไหว มันทำให้อ่อนล้า 

ฉันรู้ว่าเธออ่อนแอ เลยต้องมีน้ำตา ทิ้งไว้แล้วเดินออกมา เธอทำได้ใช่ไหม 



(ซ้ำ *) 



(ซ้ำ *)