ยืนใช้ความคิดอยู่นาน ว่าจะทำเช่นไร เพื่อจะลืมให้ได้ซักครั้ง

จมอยู่กับความคิด ยึดติดกับความฝัน อยู่อย่างนั้น



* ยืนดูกับความมืดมน ยืนทนกับความเฉยชา และเวลามันทำให้รู้



** ว่าตัวเธอนั้นคงเกลียด ว่าตัวเธอนั้นคงเบื่อ ความรักของเราที่แสนจะทรมาน

และสุดท้ายก็คงเจ็บ และสุดท้ายก็คงปวด 

ไม่เหลืออะไร ความรักก็เป็นอย่างนี้ (อย่ามีมันอีกเลย)



ไม่เคยรู้เลยซักที แค่เวลาพ้นผ่าน เธอก็ลืมทุกอย่างจากใจ

แววตาของเธอเปลี่ยนไป ใจเธอดูเฉยชา กว่าวันนั้นที่เคยมี



(ซ้ำ * , **)



แม้ว่าในวันนี้ ฉันไม่มีเธออยู่ ไม่เหลือใคร

ฉันว่ามันยังดี กว่าอยู่อย่างโหดร้าย อยู่อย่างนี้



(ซ้ำ ** , **)