ดึกลับดับแสงแอบแฝงในฟ้าราตรี ส่งกลิ่นอบอวนป่วนในหัวใจให้เกินข่มตา 

ขาวราวดวงเดือนเลื่อนลอยกันลงมา จากบนนภากลายเป็นดอกไม้ราตรี 



กลิ่นหวนชวนหอมลอยหายไปไกลแสนไกล ดั่งดวงดอกไม้เจ้าส่งสายใยถึงใครอีกคน 

ที่ลับลาไปทิ้งให้ราตรีหม่น ดุจดังหัวใจของคนที่เด็ดเจ้ามา 



*  ดึกดื่นคืนนี้ ฮืม... ก็เธออยู่แห่งหนไหน ฮืม... 

อีกกี่คืนไม่รู้ ฮืม... ที่ยังคงต้องฝันเฝ้ารอไปอย่างนี้



** ฝากฟ้าสวรรค์กระซิบถ้อยคำรำพัน ให้ใครคนนั้นไม่ลืมไม่ลืมเรื่องราวคนนี้ 

แม้ราตรีโรยร่วงลับลาชีวี แต่รักที่มีไม่เคยจะเลือนล้างไป



(ซ้ำ * , **)