ทะเลหมอกบนดอยกำลังจะลอยลับ ระยิบระยับน้ำค้างกำลังจะพร่างพราว หนาวฉันหนาวซะจนเหน็บใจ 

ทำไมดวงดาวดวงเดือนกำลังจะหลบลี้ ทำไมเวลาวารีจึงมีแต่ลับไป ใจหนอใจมันช่างอ่อนล้า



* ก็ใครกันทำให้ดอกไม้บาน ใครกันทำให้มีน้ำตา ใครกันที่เคยสัญญา แล้วหลงลืมกันไป

ใครคอยกระซิบทุกวัน ฝากถ้อยคำรำพันจะรักกันจนตาย คนดีจะลืมหรือไร ว่ามีใครยังคอยที่สุดขอบฟ้า



** ก็ยอมให้เธอไปหมดแล้ว ไม่มีเหลือแล้วทุกๆอย่าง ได้แต่รอแต่หวังให้เธอคืนกลับมาหา

วันเดือนปีผ่านไป ยังจดจำทุกคำสัญญา แต่ละหยดน้ำตารู้ไหมว่าฉันไม่ลืม



ทะเลหมอกบนดอยกำลังจะลอยชัด ตะวันจะลัดจะเลาะมาทอเป็นแสงทอง มองแหงนมองฟ้ายังมืดดำ 

ทำไมอะไรดีๆถึงลืมกันง่ายดาย ทำไมอะไรร้ายๆจึงยังคงฝังจำ ขำน่าขำเสียจนขื่นใจ 



(ซ้ำ * , **)