กระดาษสีขาวเขียนด้วยปากกาสีชมพู กับซองใบเดิมที่ดูคุ้นเคยกันอย่างดี

ส่งมาทุกครั้งมีคำว่ารัก ให้ฉันได้นอนฝันดี แต่อยู่ดีๆดูเหมือนเธอจะห่างหายไป



ส่งข่าวไปถามคิดถึงเหลือเกินที่เธอไกล ส่งไปแค่ไหนไม่เห็นว่าเธอจะตอบกัน

และในวันนี้ดีใจเหลือเกิน ได้รับด้วยใจที่สั่น เปิดอ่านอีกครั้งยังเจอถ้อยคำที่ดีเหมือนเคย



* แต่คำที่ฉันได้เจอ แทบอยากจะหยุดหายใจ เธอได้เจอใครที่ใกล้ที่ดีกว่าฉัน

เรื่องราวที่สัญญา เธอบอกว่าขอโทษกัน อ่านถึงตรงนั้นน้ำตาก็ไหลไม่รู้ตัว



** กระดาษสีขาวเขียนด้วยปากกาสีชมพู ที่เคยให้ฉันเธอจะขอมันคืนด้วยไหม

ถ้าเธอต้องการจะคืนให้เธอ แค่ขอให้เธออภัย ฉบับสุดท้ายมันต้องเลอะไปด้วยรอยน้ำตา



(ซ้ำ * , **)