ทำตัวตามสบายเหมือนเช่นทุกที ไม่มีทุกข์ร้อนอะไร 

พอดนตรีบรรเลงเพลงที่คุ้นเคย เราเองก็ยังร้องไป

ถึงคล้ายๆไม่เป็นไรซักหน่อย แต่พอมองดูคนที่เขามีใคร 

แม้ว่าผู้คนจะรายล้อมอยู่ ยังเผลอเหงาในใจ



* เมื่อไหร่จะมีใครๆสักคนที่เป็นของเรา เมื่อไหร่จะมีใครๆสักคนนะที่รักเรา 

เท่านี้ที่ต้องการ ขอเกินไปตรงไหน 

เมื่อไหร่จะมีใครๆสักคนที่เคียงข้างเรา แค่อยากจะมีคนที่ทำให้ใจไม่ต้องเหงา 

ไม่รู้ต้องเมื่อไหร่ เหมือนมันยังห่างไกล



นาฬิกาเวลาพึ่งจะเที่ยงคืน ผู้คนก็มากมาย 

พอดนตรีบรรเลงเพลงให้เต้นกัน ใครๆเขาก็เต้นไป

ยิ้มและทักทายกับคนรู้จัก แต่คงไม่มีใครนึกซึ้งใจเรา 

ทั้งที่ผู้คนก็รายล้อมอยู่ ยังเผลอนึกเบาๆ 



(ซ้ำ *)



(ซ้ำ *)



ไม่รู้ต้องเมื่อไหร่ เหมือนมันยังห่างไกล