หกโมงเช้า ตื่นจากฝันของวันเก่า อากาศหนาว จิบกาแฟไปหนึ่งคำ
ก็เหมือนทุกๆคืน 
ยังหลับฝันเป็นประจำ หลับฝันถึงคนเดิม 
คนที่ฉันแค่ได้เจอครั้งเดียว

แปดโมงเช้า เปิดประตูโลกใบเก่า ใส่รองเท้า 
ออกไปเดินริมถนน
สับสนและวุ่นวาย มีแต่รถและผู้คน แต่เหมือนเขายังตาม 
มากับฉันทุกนาที

* เหตุการณ์ ไม่เคยเปลี่ยน ทุกวันยังเป็นอย่างนี้
ไม่รู้ 
ว่าเขาเป็นใคร ได้เจอเพียงครั้งเดียว (ไม่ลืม)

บ่ายโมงแล้ว 
อยู่กับงานของวันก่อน อากาศร้อน จิบกาแฟไม่ให้เคลิ้ม
แต่เผลอเข้าทีไร 
คอยแต่นึกเรื่องเดิมๆ สมองและหัวใจ ดูจะเหมือนไม่ทำงาน

** เหตุการณ์ 
ไม่เคยเปลี่ยน ทุกวันยังเป็นอย่างนั้น
ไม่รู้ คิดถึงทำไม หัวใจมันร้อนรน 
ทั้งวัน

เที่ยงคืนแล้ว ปิดประตูโลกใบเก่า ถอดรองเท้า 
อยู่คนเดียวไม่มีใคร
สับสนและวุ่นวาย มีแต่เขาข้างในใจ ไม่รู้ว่าเมื่อไร 
มันจะหายทรมาน

(ซ้ำ * , **)