ยังคงไม่ลืมเลยก่อนเจอเธอฉันเป็นไง ไม่เข้าใจซะเลย ว่าตอนเช้าเป็นเช่นไร

พอเรามาเจอกันเธอมาเปลี่ยนฉันซะใหม่ ช่วยปลุกให้ฉันตื่น ขึ้นมาพบความสวยงาม



* แดดไรไรบนใบไม้ ที่อุ่นเท่าใจของเธอนั้น ลอยไปในลมที่มันพัดผ่าน 

ด้วยใจที่เป็นห่วงที่มีอย่างฉัน ฉันไม่เคยได้รู้เมื่อเจอเธอ



** คนธรรมดาหนึ่งคนคนนี้ ไม่มีอะไรเลยไม่มีสักอย่าง เพราะทุกสิ่งและก็เพราะทุกอย่าง มันเป็นของเธอ

จะยืนรอเธอเป็นคนสุดท้าย ถ้าเธอต้องการใครให้ส่งสายตา เรียกเข้าไปใจฉันก็จะมา เป็นผู้ชายของเธอ



ในยามที่ลมเย็นจะมีแค่สองมือเปล่า ที่กอดเธอให้อุ่น ด้วยอ้อมแขนของหัวใจ

ในตอนที่ตัวเธอกำลังเกิดเหงาเมื่อไหร่ ก็เป็นใจฉันเอง ที่โอบกอดใจของเธอ



(ซ้ำ * , **)



ลอยไปในลมที่มันพัดผ่าน ด้วยใจที่เป็นห่วงที่มีอย่างฉัน ฉันไม่เคยได้รู้เมื่อเจอเธอ



(ซ้ำ ** , **)