คนเหงาคนหนึ่ง ในค่ำคืนเหน็บหนาว ยืนมองดาวอยู่เพียงลำพัง

มีแค่น้ำตา มีแค่ภาพความหลัง คืนนี้มันช่างยาวนาน



* อ้อมกอดของเธอ คงไม่มีวันกลับคืนแล้วใช่ไหม

รักเธอแค่ไหน แต่สุดท้ายต้องพลัดกัน 



** หัวใจที่ว่างเปล่า คืนเหงามันช่างเดียวดาย

ต้องทนฝันร้าย ฝั่งใจแค่ภาพเก่าๆ เมื่อไหร่จะเช้า เมื่อไหร่ที่ใจจะลืม



คำว่าลาก่อนตอนที่เราจากกัน เธอแค่เอ่ยออกมาเบาๆ

ฟังทั้งน้ำตา ฟังด้วยใจปวดร้าว จะให้ลืมได้ยังไง



(ซ้ำ * , **)



(ซ้ำ * , **)



โว้....โฮ....โฮ...  อยากจะลืมเธอ แต่จะเมื่อไหร่ไม่รู้