ชีวิต คือความไม่แน่นอน

ก็เหมือนละครในแต่ละตอนที่เปลี่ยนไป

สุขได้ไม่นาน เดี๋ยวมันก็ทุกข์ใจ

มียิ้มมีร้องไห้มีปวดร้าว



ขาดเขาแต่เราก็ต้องอยู่

ถึงแม้ว่าเขาไม่รับไม่รู้ก็ช่างเขา

แค่คนไม่รักจริง ทิ้งกันลงใช่รึป่าว

แล้วจะแคร์แต่เขาไปทำไม



* ไม่เห็นต้องโทษตัวเอง ไม่มีใครสมน้ำหน้า

วันนี้แค่เสียน้ำตา เดี๋ยวไม่ช้าก็หาย

อย่างน้อยที่เรายังเจ็บ แปลว่าเรายังหายใจ

ยังมีวันเริ่มต้นใหม่ได้ทุกวัน



** ชีวิตยังเป็นของ ของเรา

ที่ไม่มีใครมาพรากออกไปได้ทั้งนั้น

ใครเขาไม่รักเรา ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องหวั่น

พรุ่งนี้จะยิ้มให้ตัวเราเอง



(ซ้ำ * , **)



ใครเขาไม่รักเรา ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องหวั่น

พรุ่งนี้จะยิ้มให้ตัวเราเอง