หากใครมีของ สำคัญชิ้นหนึ่ง ที่เคยให้คุณค่า กว่าสิ่งไหน 

แต่ว่าสุดท้าย เมื่อวันเลยผ่าน เรากลับละเลย เพราะมีชิ้นใหม่ที่ถูกใจ 



ไม่ต่างจากตัวฉัน ปล่อยให้คนรักต้องเจ็บ และจากหายไป 

เพียงเพราะความหวั่นไหว โศกเศร้าเดียวดายเท่าไหร่ มันก็สายตอนเข้าใจถึงความหมาย 



* โอ้ว อย่านะ อย่าให้เป็นอย่างฉัน 

อย่าเลือกยอมให้อารมณ์ หวั่นไหวชั่วคราวนั้นอยู่ เหนือกว่าเหตุผล 

จำไว้ว่าอย่านะ อย่าให้เป็นอย่างนั้น อย่าเป็นอย่างฉัน (อย่าเลยนะ) 



หากในวันนี้ ยังมีเธออยู่ โปรดดูแลและรักษาเธอเอาไว้ 

ถนอมความรัก ไม่ให้พ้นผ่าน เก็บไว้ให้ยาวนานจะได้ไหม 



อย่าให้เป็นอย่างฉัน ปล่อยให้คนรักที่สุด จากและหายไป 

เพียงเพราะความหวั่นไหว โศกเศร้าเดียวดายเท่าไหร่ มันก็สายตอนเข้าใจถึงความหมาย 



(ซ้ำ *)



(ซ้ำ * , *)