ต้องอยู่อย่างไร้ค่า ท้องฟ้าชั่งว่างเปล่า 

มีแต่ความเหงาคอยใกล้ชิดเหมือนเงาติดตัว 

นับตั้งแต่เธอไปในใจฉันก็พลันมืดมัว

ยิ่งมองแสงไฟสลัวให้หัวใจยิ่งเริ่มสลาย 



เธอไปอยู่ไหนกันคิดถึงฉันหรือเปล่า 

ความเจ็บรุมเร้าความเงียบเหงาไม่เคยคลี่คลาย 

ไม่ว่าเธออยู่ไหนอยากให้รู้ให้เธอเข้าใจ 

ฉันคงไม่มีความหมายหากไม่มีเธอเหมือนเก่า 



* ไม่ว่าปัญหานั้นมีมากมายเท่าไร 

ต่อให้สูญเสียเท่าไรแลกได้เสมอ 



** แค่ขอมีเธอ แค่ได้พบเธอ

เจอะเจอเรื่องใดไม่หวั่น 

เธอนั้นคือแรงแห่งแสงตะวันให้ฉันก้าวเดิน 

อยากพบหน้ากันซบสายตากันคิดถึงเหลือเกิน 

เมื่อไหร่ความห่างเหินจะจบสิ้นลงซะที 



ไออุ่นจากอ้อมกอด แววตาที่โอนอ่อน

คือภาพสะท้อนบอกให้ค้นหาเธอต่อไป 

ทุกครั้งที่มองฟ้าอยากตะโกนให้เธอเข้าใจ 

ฉันคงไม่มีความหมายหากไม่ได้เธอคืนมา



(ซ้ำ * , **)