เจ็บเหลือเกินกับแผลที่ใจที่ใครได้ฝากมา

ปวดเหลือเกิน สุดท้ายได้ทุ่มเทก็เหลือแต่เพียงน้ำตา

มาตอกมาคอยย้ำเตือน เมื่อไหร่มันจะลบเลือนจากหัวใจ



* จะเป็นยังไงก็คงต้องใช้เวลา

เยียวยาทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง ให้ลบเลือนรางไป

กับความทรงจำที่มีแต่ช้ำ

ให้เวลาได้ช่วยทำให้มันผ่าน หลุดพ้นจากความร้าวราน



มองดูผู้คนรอบกายกับแผลในใจ พวกเค้าทำกันอย่างไร

เพื่อลบร่องรอยแห่งความร้าวราน

เมื่อวันพรุ่งนี้รออยู่ ไม่ว่าอย่างไรต้องขอลองดู

ต้องอยู่ต่อไปให้ความปวดร้าวกลายเป็นเรื่องวันวาน



(ซ้ำ *)



ความทรงจำตามมาหลอกหลอน คราบน้ำตาคอยมาบั่นทอน

ไม่มีสิ่งใด ไม่มีทางใด ปล่อยให้เวลา พัดพามันออกไป



(ซ้ำ *)



ความทรมาน ให้เวลาได้ช่วยทำให้มันผ่าน

หลุดพ้นจากความร้าวราน