เหมือนอ้างว้างอยู่เพียงลำพังในห้องที่ไร้ประตู

เหมือนต้นไม้ขาดคนมาดูแห้งแล้งลงไปทุกทีทุกที

เหมือนเปลวเทียนอ่อนแรงกำลังยิ่งนานยิ่งดูริบหรี่

เหมือนชีวิตถูกทิ้งในความเงียบงัน



* เกือบคิดว่าไม่มีแล้วคนที่เกิดมาเพื่อฉัน

แต่แล้วเธอก็เดินเข้ามา



** ความรักของเธอลบคำว่าเหงาและเขียนคำว่าเข้าใจ

ได้รู้ว่าควรหายใจเพื่อใครให้ฉันยิ้มได้อีกคน

จากวันนี้โลกจะมีคนเหงาน้อยลงไปสองคน

ไม่มีแล้วคนที่ใจหม่นๆ เมื่อเรามีกันและกัน



เหมือนว่าห้องได้เจอประตูเปิดมาพบความสวยงาม

เหมือนต้นไม้มีคนรดน้ำให้มันชุ่มชื้นขึ้นมาขึ้นมา

เหมือนเปลวเทียนได้มือประคองป้องลมให้ไฟสว่าง

เหมือนชีวิตได้เจอปลายทางสักที



(ซ้ำ * , **)



(ซ้ำ * , ** , *)