ก็รู้ว่าเรามาไกลจนเกินจะย้อนคืนวัน

เวลาเดินทางกลับไปแล้ว ใช่ไหม

เมื่อรักนั้นเป็นเพียงลมที่พัด

ผ่านช่วงเวลาคืนวันดีๆ กับการค้นและเลือนหาย



* อาจเคยมีคนบอกความจริงมันช่างเดียวดาย

มันทรมานแต่ฉันไม่เคยสนใจ

เพราะรู้ว่าเราต่างต้องเจ็บต้องปวดเพียงใด

แต่สิ่งสุดท้ายที่เราควรทำ



แค่คิดดีๆ ที่เราเผชิญเป็นแค่ความจริง

ที่เราบังเอิญต้องเรียนรู้และพานพบ

ว่าไม่มีใครสักคนที่คอยอยู่ข้างเคียงกัน

และไม่มีวันจากไปไหน จะมีไหม



(ซ้ำ *)



** ก็แค่ยิ้มรับมันไว้ ไม่ยอมหวั่นไหว

แม้จะเจ็บจะปวดสักเพียงไหนก็ตาม

สักวันก็ผ่านพ้นไป ขอแค่เธอยิ้มรับมันไว้ 

แค่ความหวั่นไหวแม้ต้องทุกข์ต้องทนสักแค่ไหน

ก็ตาม เรายังต้องอยู่ให้ได้



(ซ้ำ **)



โฮ้ โฮ โฮ เราต่างต้องไปด้วยกัน ฮา โฮ ฮา ฮูววว