เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญของเรียม
หวนคิดผิดแล้วขมขื่น 
ฝืนใจเจียม
เคยโลมเรียมเลียบฝั่ง 
มาแต่หลังยังจำ

คำที่ขวัญเคยพรอดเคยพร่ำ
ถ้วนทุกคำยังเรียกยังร่ำเร่าร้องก้องอยู่
แว่วๆแจ้วหู 
ว่าขวัญชู้เจ้ายังคอย

* เรียมเหลือลืมแล้วนั่น 
ขวัญคงหงอย
หวนคิดผิดแล้วยิ่งเศร้า เหงาใจคอย
อกเรียมพลอยนึกหน่าย 
คิดถึงสายน้ำนอง

** 
คลองที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง
เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น
เช้าสายบ่ายเย็น 
ขวัญลงเล่นกับเรียม

(ซ้ำ * , **)