ฉันรู้ว่าฉันควรอยู่ตรงไหน 
ฉันรู้และเจียมตัวเองตลอดมา
ในสายตาที่เธอมองเห็นฉันเป็นแค่คนไร้ค่า 
ทุกครั้งที่มองสบตาฉันพบแค่ความห่างไกล

เมื่อเธอเห็นฉันเป็นแค่เศษก้อนหิน 
เธอเห็นฉันเป็นแค่ดินแค่กรวดทราย
ถึงแม้ในใจจะเจ็บช้ำฉันทำได้เพียงน้อยใจ 
ไม่พูดอะไรออกไปเรียกร้องอะไรจากเธอ

* 
(แต่วันนี้มีสิ่งนี้อยากขอเธอ)
อย่าเอาฉันไปเปรียบกับเขา เพราะเรามันคนละคน 
หัวใจมันวัดกันไม่ได้
แต่จะรักเธออยู่เสมอ ถึงเธอจะโยนฉันทิ้งไป 
ฉันทำสุดหัวใจได้แค่นี้

ฉันรู้ว่าฉันควรอยู่ตรงไหน 
ฉันรู้และเจียมตัวเองตลอดมา
ฉันพร้อมเป็นคนที่พ่ายแพ้ 
ขอเพียงแค่เธอรู้ว่า
สิ่งที่ฉันเป็นตลอดมา 
ก็คือเป็นผู้ชายไร้ค่าที่รักเธอ

(ซ้ำ *)

ถึงเป็นเศษดินเล็กๆ 
แค่เศษทรายน้อยๆ หัวใจและชีวิตที่มีให้เธอมันยิ่งใหญ่

(ซ้ำ 
*)

ถึงมันจะไร้ค่าก็รักเธอ