สั่งตัวเองควรจะลืมๆเธอไป 
บอกตัวเองไปยังไงมันก็ฝืน
เจ็บปวดตรงที่รักเธอแต่เธอเป็นของคนอื่น 
เหตุและผลนั้นเกินพอให้หยุดฝัน

* ก็รู้ทั้งๆว่าไม่ควร 
แต่เหมือนว่าในใจมันไม่ยอมรับฟัง ก็เลยทรมานอยู่อย่างนี้

** ทำไมต้องรักเธอ 
ทำไมต้องผูกผัน ทั้งๆไม่มีวันมันไม่มีทางเป็นไป 
ทำไมต้องรักเธอ ไม่รู้ไม่เข้าใจ 
ที่รู้คือทำใจไม่ได้เลย 
(ก็เพราะว่ารักเธอจนหมดใจ)
เจ็บที่รักเขาข้างเดียวก็เกินพอ 
แต่ยังทรมานยิ่งกว่านั้น
ที่จำเป็นต้องเห็นเธอ อยู่กับเขาทุกๆวัน 
ยิ่งเติมซ้ำแผลในใจให้ปวดร้าว

(ซ้ำ * , ** , **)