ชีวิตหอหู่ ครูประชาบาล
เปรียบเรือโดยสาร
เหมือนสะพาน หนอชีวิตครู
สอนเด็กให้เรียนดี
พากเพียรให้มีความรู้
ใครบ้างที่เห็นใจครู
มาดูครูประชาบาล
บ้างครั้งครูว่า ก็หาว่าร้าย
ถูกสั่งให้ย้าย ย้ายไปในกันดาร
ลำบากเพียงใด
ใกล้ไกลแสนทรมาน
ตั้งใจต้องไปเพื่องาน
ต้องการสอนเด็กดี
นี้แหละหนา เกิดมาเป็นครูสอนคน
แต่บ้างคน ข้ามตนเป็นครูเสีนนี่
ไม่บูชาแล้ว ยังกลับมาย่ำยี
ถึงศิษย์จะไม่ปราณี
แต่ครูนี้ยัง มีเมตตา
ถึงใครลบหลู่ โถครูอย่างเรา
ตื่นนอนตอนเช้า
ก็เฝ้าแต่สอนวิชา
เหน็ดเหนื่อยเพียงใด
ใก้ลไกลครูไม่เคยว่า
ขอเพียงให้มีวิชา
คือปราถณาของครู
จบ
นี้แหละหนา เกิดมาเป็นครูสอนคน
แต่บ้างคน ข้ามตนเป็นครูเสีนนี่
ไม่บูชาแล้ว ยังกลับมาย่ำยี
ถึงศิษย์จะไม่ปราณี
แต่ครูนี้ยัง มีเมตตา
ถึงใครลบหลู่ โถครูอย่างเรา
ตื่นนอนตอนเช้า
ก็เฝ้าแต่สอนวิชา
เหน็ดเหนื่อยเพียงใด
ใก้ลไกลครูไม่เคยว่า
ขอเพียงให้มีวิชา
คือปราถณาของครู...[start]../song/1/1087.MID[stop]