เมื่อยามล้อสายัณห์ จวนค่ำสนธยา
แว่วสำเนียงนกกา ต่างโผหาบินกลับคอน
แต่เจ้านกขมิ้น โบยบินหนีกลับรังนอน
คงหลงรัง ลืม คอน จับไม้ขอนนอนต่าง รัง
เช่นเรานี้เร่ร่อน จรจากพลัดหมอนหมิ่น
ดุจเหมือนนกขมิ้น ที่โผผินจนสิ้น ทาง
ต้องตกทุกข์ได้ยาก จำพลัดถิ่นรัง
ถูกเขา เปรย เย้ย ชัง 
ดังเหมือนนก ขมิ้น เอย
ดอกเอ๋ย เจ้า ดอก รา ตรี 
ฉัน เป็นคน หลง ผิด
ค่ำนี้ จะนอน ไหน เอย 
นอนไหนก็ นอนได้
รากโคนไม้พัก หนุนหลักนอน
ร่มไม้เหมือนชายคา เอาฟากฟ้าแทนม่าน
แผ่นผืนดินดังม่าน ต่างวิมานที่หลับนอน
ไม่ผิดนกขมิ้น โบยบินเลือกรังคอน
ค่ำไหนครันพัก นอน ยามเช้าจรร่อนเร่ มา...[start]../song/0/0235.MID[stop]