เมื่อชมจนชิน
เขาก็โบยบิน
ไม่กลับหวลคืน
ปล่อยเรากล้ำกลืน
ค่ำคืนครางครวญ
ให้ป่วนหัวใจ
เสีย ดาย กาย งาม
ที่เคยสดใส
ต้องหมดยองใย มัว หมอง
เมื่อก่อนคำหวาน
หวานเพียงน้ำตาล
ปานจะเชื่อมใจ
ก็ใครเล่าใคร
ไม่หลงเริงใจ
ยอมให้เขาครอง
แท้ เป็น ของ เล่น
ตกเป็นที่สอง
ถึงจะหวังครองที่สองก็เลือน
ด้วย เขา ไม่ หมาย
ที่จะจริงจัง
เขาเพียงแต่หวัง เชือด เฉือน
น้ำ ตา ท่วม ตา
เท่านั้นเป็นเพื่อน
และช่วยกลบเกลื่อน รอย ช้ำ
อ่อนอกอ่อนใจ
ระทมฤทัยใครจะเหลียวแล
นอกจากบาดแผล
ฝังตรึงอุราตราให้ไว้จำ
หวาน เพียง วา จา
อย่าไปเชื่อคำ
แผลแห่งระกำจำเป็นบทเรียน

อ่อนอกอ่อนใจ
ระทมฤทัยใครจะเหลียวแล
นอกจากบาดแผล
ฝังตรึงอุราตราให้ไว้จำ
หวาน เพียง วา จา
อย่าไปเชื่อคำ
แผลแห่งระกำจำเป็นบทเรียน...[start]../song/0/0703.MID[stop]