ทุ่งอิสานดินแห้ง
หน้าแล้งเงียบเหงา
อ้างว้างครึมซึมเศร้า
อย่างเราหลงคอยสัญญา
ดอกผักติ้ว
บานเป็นทิวกลีบขาวเย็นตา
เหมือนเป็นสัญญานเตือนว่า
อ้ายจากบ้านนาแรมปี
ทุ่งแห่งนี้ เป็นที่เชื่อมรักผูกพัน
แว่วเสียงจั๊กจั่น
รำพันเหมือนมโหรี
แผ่นดินแห้ง
ยามหน้าแล้งเงียบเหงาชีวี
หัวใจข้อยยังภักดี
กี่เดือนกี่ปียังหวังรอคอย
โอ โอ้ละเน้อ
หลงรอรักมาเนิ่นนาน
ดอกติ้วบานนานแล้วหล่นช่อ
เสียงจั๊กจั่น
รำพันร้องเพลงเงียบหงอย
หัวใจข้อยเหมือนหลุดลอย
คอยอ้ายอยู่ไส
แอบพิงโคน ต้นจานรันทดหมดแรง
แมกไม้ยืนตายแห้ง
กรอบแดงแล้งในหัวใจ
ดอกผักติ้ว ล่วงหล่นปลิว
เงียบเหงาอาลัย
เหลือเพียงข้อยยืนร้องไห้
เหม่อมมองดอกติ้ว
ปลิวผลอยลงดิน
 
 แอบพิงโคน
ต้นจานรันทดหมดแรง
แมกไม้ยืนตายแห้ง
กรอบแดงแล้งในหัวใจ
ดอกผักติ้ว ล่วงหล่นปลิว
เงียบเหงาอาลัย
เหลือเพียงข้อยยืนร้องไห้
เหม่อมมองดอกติ้ว
ปลิวผลอยลงดิน...[start]../song/1/1065.MID[stop]