โอ้ รักเอ๋ย
รักเคยชิดเชย ชูชื่น
สุดหวานอม สุดขมกลืน
สุดรักยืน ยิ่งยง
เมื่อ รักหวาน
รักปานดังลม บนส่ง
โบกพัดไป ให้รักคง
ลิ่วพัดตรง ทิศทาง
ครั้น มีบางอารมณ์
พาให้ขื่นขมรักเบาบาง
สาย ลมเวียนกลางทาง
รักกลับจืดจาง ห่างไป
โอ้ ลมหวน
สายลมแปรปรวน ไปได้
ใฝ่พัดมา ฝ่าพัดไป
เปลี่ยน เหมือนใจ คนเรา
โอ้ ลมเอ๋ย
ลมเคยรำเพย เชยชื่น
กลับพัดเวียน เปลี่ยนทิศคืน
ไม่พัดยืน เรื่อยไป
เปรียบ รักหวน
รักมาแปรปรวน ไปใหม่
จิตวกเวียน เปลี่ยนน้ำใจ
สุดเสียดาย รักเรา
แม้ รักแปรปรวนไป
จะชื่นสุขใจ นั้นทำเนา
แท้จริงทุกข์มิเบา
ด้วยถ่านไฟเก่ารุมลน
เฝ้า แต่หวัง
รักเราเธอยัง คงบ่ม
อย่าวกเวียน เปลี่ยนเหมือนลม
ด้วย หวังชม ชื่นเชย
เด่น จันทร์ฉาย
จันทร์แรมยังกลาย มัวหม่น
เปรียบเหมือนเดือน ก็เหมือนคน
จิตวกวน ง่ายดาย
ก่อน เคยเห็น
ดวงจันทร์วันเพ็ญ พร่างพราย
ก่อนแสงแรง กลับแสงคลาย
ดั่งรักกลาย รักจาง
เพราะมี บางอารมณ์
พาให้ขื่นขม รักเบาบาง
เหมือนเดือน เวียนตามทาง
เดือนมืดมัว จางห่างไป
จวนเพ็ญ
ดวงจันทร์เวียน เป็นเดือนใหม่
เปรียบรักเรา อับเฉาไป
กลับ รักใหม่ คืนคง...[start]../song/9/9003.MID[stop]