หมดแล้วในความอดทน สับสนมานานเท่าไร
เจ็บและช้ำแค่ไหน 
ที่ต้องรอเธอเหมือนเก่า
ที่เห็นคือความเลื่อนลอย 
ที่คอยคือความว่างเปล่า
หากที่เห็นเป็นเธอ ที่แท้คือเงา 
ที่หลอกลวงในหัวใจ

* ยามมีใครๆ ไม่เคยจะมองเห็นกัน
เธอจะคิดถึงฉัน 
ก็เมื่อเธอไม่มีใคร

** ไม่อยากเป็นคนสุดท้าย 
ที่รอให้เธอมาหา
ก่อนที่เธอจะมา ต้องเสียน้ำตาสักเท่าไร
ไม่อยากต้องทนต้องฝืน 
ยอมรับความจริงไม่ไหว
ว่าเป็นคนสุดท้าย 
สุดท้ายที่เธอต้องการ

ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดใจ 
เก็บไว้แต่ความไหวหวั่น
สิ่งที่เธอให้ฉัน 
คือภาพของความร้าวราน
ไขว่คว้ามานานเพียงไหน 
สุดท้ายแค่ลมพัดผ่าน
สิ่งที่ฉันต้องทน และต้องทรมาน 
มันหนักจนเกินรับไหว

(ซ้ำ * , **)

เป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง 

ที่อยากจะมีหัวใจเพียงเพื่อเธอ เพื่อเธอเท่านั้น
และอยากจะเป็น 
คนที่เธอให้ความสำคัญ
เป็นแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น ที่ใจเธอต้องการ

(ซ้ำ 
** , **)

คงต้องยอมตัดใจ และขอลาไปซะที