เธอเป็นนกที่ใจช่างฝัน ว่าสักวันต้องบินข้ามฝั่ง
ทิ้งต้นไม้และยอมทิ้งรัง 
เพื่อจะบินสู่กลางทะล

* เจอะพายุแดดร้อนลมแรง เธออ่อนแรงลงทุกที

** 
แล้ววันไหนที่เธอจะถึงฝั่ง 
เธอนั้นหลงทางยิ่งหายิ่งไม่เจอ
จงกลับมากลับมาเถอะนะเธอ ต้นไม้ที่รักเธอ 
ก็ยังคงจะเฝ้ารอเธอตรงนี้

เธออยู่ไหนหัวใจชอกช้ำ เห็นแต่น้ำและขอบฟ้าไกล 

ความใฝ่ฝันยิ่งเลือนลบไป ฝันอยู่ไหนไม่เคยได้เห็น

(ซ้ำ * , 
**)

(ซ้ำ **)