อยู่ๆมันก็ใจหาย อยู่ๆก็เสียน้ำตา

อุตส่าลืมเรื่องวันนั้น อยู่มันก็คิดขึ้นมา



อยากรู้ค่ำนี้เธออยู่ไหน คิดถึงใครรึเปล่า ยังจำคนๆนี้ได้ไหม

อยากรู้ยิ่งคิดใจยิ่งเหงา ไม่รู้นานอีกซักเท่าใด จะได้พบเธออีก ได้แต่เฝ้าคอยอย่างนี้



ชาดับชาดา... ชาดับชาดา...

หนึ่งวันที่ต้องจากกัน เคยบอกใจว่าฉันไม่เป็นไร

แต่สิ่งที่ฝืนทนได้ยาก นั่นคือความคิดถึงในใจ



* อีกแล้วที่น้ำตามันไหล ที่หัวใจมันสั่น ยังจดจำแต่เพียงเรื่องเธอ

อีกแล้วยิ่งคิดใจยิ่งเพ้อ คิดถึงเธอคนนี้ที่สุด อยากจะขอที่สุด อยากให้รู้ว่า(ยังรัก/คิดถึงอีกแล้ว)



เราห่างกันซักเท่าไร มีสิ่งใดที่ฉันทำได้

ต้องอดทนเดินไกลเท่าไหร่ ก็พร้อมที่จะทำจะไปให้พบเธอ

ชาดับชาดา... ชาดับชาดา...



(ซ้ำ * , *)



ยังรักเธอ