* เป็นอะไรก็ไม่รู้ (มัน/ทำ)ยังไงก็ไม่รู้ ข้างใน ที่มันเผลอไปอยู่ 

ลองทำใจ(จะ/ดู)ไม่คิด มันก็ยังไม่หยุดคิด คิดถึงใคร ทำใจยังไม่ยอมหยุด 



แปลกไหม ฉันคิดถึงแต่เธอ ผิดไหม หัวใจยังไม่เคยลืม 

ไม่รู้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ห้ามใจ ห้ามยังไงไม่ให้ตัวเอง 



กลับไปหาเธอ 



เริ่มที่ 1 อยู่คนเดียวมันทารุณ สัญชาตญาณมัวแต่อยากโทรหาคุณ 

2 ก็คือ พอหาคู่ไม่ได้ ต้องนั่งรถเข็นคนเดียวในวันที่ใกล้ตาย 

3 คิดถึงกลิ่นหอม ที่อยู่ตามเส้นผม ความรู้สึกนุ่มนวลที่ผมเคยชื่นชม 

4 รู้สึกแปลกๆ ที่กลับไปนั่งที่ร้านเดิม ทุกครั้งพอกินไม่อิ่มคุณจะตักข้าวเติม 

คอยเป็นห่วงดูแล ดื่มน้อยๆ เดี๋ยวจะเมา มันเกิดอุบัติเหตุใครจะมานั่งเศร้า 

คุณบอกว่าผมคล้ายๆ กับเป็นความหวังของคุณ ผมคิดไปถึงข้อที่ 5 คือกำลังใจจากคุณ 

ที่ไม่เคยโกรธเคืองแม้ผมจะตกงาน ทำตัวงี่เง่าคล้ายๆ กับอันธพาล 

ช่วยเปลี่ยนได้ไหม ไอ่สิ่งที่มีในอดีตกาล ถ้าหากเปลี่ยนไม่ได้ก็คงจะทรมาน 



(ซ้ำ *)



ข้อที่ 6 ว่าไปแล้วก็ดูตลก ผมเห็นว่าเสื้อผ้าที่วางเรียงสกปรก 

แต่ก่อนผมเคยมีคุณเฝ้าคอยดูแล ซื้อแชมพูยาสีฟัน แล้วก็แป้งเด็กแคร์ 

พาไปว่ากันต่อที่ข้อที่ 7 คุณจำได้ไหมคืนนั้นที่เกาะเสม็ด 

เรานัวเนียกันกับเสียงคลื่นที่ซัดซ่า แข่งกับเสียงดนตรีของอพาร์ตเมนต์คุณป้า 

8 คิดถึงทุกครั้งที่เดินผ่านร้านโซดา คุณใส่กระโปรงสั้นคอนเวิร์สออลสตาร์ 

9 คิดถึงเพลงที่คุณฟังในรถ คุณบอกโรแมนติคผมเลยอุดหูประชด 

ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ เพียงแต่อยากแกล้งคุณ ตอนนี้เชื่อแล้วครับในกฎของบาปบุญ 

10 คิดถึงคำพูดที่คุณไม่เคยได้ฟัง คำว่าผมรักคุณ อยากตะโกนดังๆ 



นับดูก็เห็นว่า เหตุผลมีมากมาย 



(ซ้ำ * , *)



จะว่าไปแล้วมันมีอยู่มากกว่า 10 ข้อ นี่ไม่ใช่เรื่องเพ้อเจ้อ ของคนที่บ้าบอ 

ผมจะทำยังไงได้ ก็ได้แต่นั่งรอ ว่าจะบอกผู้ใหญ่ ให้ส่งขันหมากไปขอ 

ถ้ามีโอกาสสักครั้งผมจะย้อนอดีตกาล ทำให้รักราบรื่นมีแต่ความสำราญ 

ไว้คิดเหตุผลดีๆ ข้อที่ 11 รับรองถ้าคุณได้ฟังคุณจะยอมให้ผม ... Oh Yes!!