เหม่อมองบนฟ้าไกล จ้องมองด้วยความสงสัย 

ว่าใครกันนะใคร ที่พาให้เธอเดินหลงทางมาเจอกับฉัน 



* มีคนเป็นล้านคน ช่างไร้เหตุจริงๆ ที่เราเจอกัน 

จากเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเอง(ซ้ำๆ/อีกครั้ง)



** ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น 

ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้ หรือไม่ 

โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก 

ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย โอ้วโอว 

ฉันขอได้ไหม 



เมื่อก่อนลมหายใจ ก็คิดว่าเป็นของฉัน 

แต่พอไดด้พบเธอ เพิ่งรู้จริงๆ ลมหายใจคือเธอเท่านั้น 



(ซ้ำ * , **)



ีคนมีอีกเป็นล้านคน ไม่มีเหตุผล ที่เธอต้องเลือกฉัน 

จากเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองอีกครั้ง 



(ซ้ำ **)



โอ้ว โอว ฉันขอได้ไหม