ฉันทนนอนคนเดียว เปลี่ยวใจคืนไหนที่ลมหนาวมา ใจมันเหมือนชาๆ ไม่รู้ว่าจะอดทนได้นานรึเปล่า 

ฉันยืนมองตัวเองผ่านกระจกในอารมณ์สีเทา สิ่งที่เห็นมีเพียงความเหงา เข้ามาปกคลุมรอบกาย 



* ไฟห้องนอนเมื่อก่อนสะท้อนแสงเงาสองเรานอนกอดกัน 

วันนี้ฉันอยู่ตรงนี้ไม่มีเธอ อยู่ตรงนี้ไม่ได้เจอวันไหน ที่คุ้นเคย 



** ไม่รู้เลยจะอยู่ที่ไหนกับใคร แต่ขอให้เธอได้โปรดฟังไว้ว่าคนๆนี้นั้นรออยู่ 

แม้หัวใจเธอเปลี่ยนไปแล้วก็รู้ ก็ฉันขอรอเธอ จนถึงวันที่หยุดหายใจ 



นั่งมองดาวดวงเดิมอยู่กลางคนรักกันเป็นร้อยพัน อธิฐานให้ดาวดวงนั้นเรียกเธอกลับมาให้ที 

ไร้กำลังแรงกายอยู่โดยความหวังที่มันริบหรี่ ก็ไม่รู้ในวันพรุ่งนี้ชีวิตจะเป็นเช่นไร 



(ซ้ำ * , **)



(ซ้ำ **)