บ้านเดิมฉันอยู่ อยุธยา
คนรักจากมา
โสภาอยู่แดนวิไล
เธอลืมสัญญา
เธอลืมวาจา ที่ให้ไว้
ฉันตกหลุมพราง
เหมือนกวางหลงไพร
ฉันตกเหวใจ เธอไม่นำพา
มองเห็นกรุงเก่า
ฉันเศร้าใจจัง
เห็นซากหักพัง
เมื่อครั้ง สงครามพม่า
เหมือนเธอเผาใจ
แล้วเธอทิ้งไป ไม่กลับมา
ทิ้งความทรุดโทรม
แสนตรมวิญญา
ไม่กลับย้อนมา รักษาซ่อมใจ
อยุธยา
ดินแดนที่แสนศักดิ์สิทธิ์
หลวงพ่อ มงคล บพิตร
ศักดิ์สิทธิ์ เราเคยเลื่อมใส
องค์พระเจดีย์
แม่ศรี สุริโยทัย
เราเคยขอพรวอนไหว้
ให้ดวงใจ เรารักคงมั่น
จำได้ครั้งหนึ่ง ที่บึงพระราม
บึงน้ำสีคราม
ร่มไทร แผ่ใบคุ้มนั่น
เราเคยพะนอ
เราเคยเคล้าคลอ เมื่อคืนนั้น
เคยหนุนตักนาง
ท่ามกลางแสงจันทร์
เคยพลอดรักกัน ที่บึงพระราม

จำได้ครั้งหนึ่ง ที่บึงพระราม
บึงน้ำสีคราม
ร่มไทร แผ่ใบคุ้มนั่น
เราเคยพะนอ
เราเคยเคล้าคลอ เมื่อคืนนั้น
เคยหนุนตักนาง
ท่ามกลางแสงจันทร์
เคยพลอดรักกัน ที่บึงพระราม...[start]../song/1/1366.MID[stop]