จากวันนั้นที่ใจฉันได้พบเจอ พบเธอที่สอนให้รู้จักกับความเจ็บ

บทเรียนที่แสนจะทรมาน จนฟั่นเฟือนฟุ้งซ่านๆ



ไม่เคยระวังไว้ใจ จนใครเค้าเริ่มจะแทงข้างหลัง เธอไม่เคยแคร์ เธอไม่เคยรัก มีแต่ให้ความหวัง

ให้เธอหมดทั้งใจ สุดท้ายก็ต้องพัง ต้องทำเสียใจ เธอไม่เคยสนซักครั้ง



จะว่าไปตัวฉันมันก็ขยาด อยากจะมีรักอีกซักครั้ง แต่ยังทำใจไม่ได้

ก็กลัวอกหัก เพราะโดนหักอกมาหลายหนๆ ตั้งหลายหน



เจ็บแล้วไม่จำมันเลยเป็นอย่างงี้ เจ็บแล้วไม่จำมันเลยเป็นแบบนี้

อกหักมาได้ทุกทีทั้งปี คงผิดที่ฟ้าให้ใจอ่อนแออย่างนี้กับฉัน



* แล้วเธอคอยดูสักวัน ถ้าเธอไม่มีใคร จำไว้ก็เพราะเธอเป็นแบบนี้

ไม่เคยใส่ใจไม่ดูแลไม่เคยรักและหวังดี สะใจฉันซักทีที่เธอในวันนี้มีน้ำตา



ตัดใจทำไมจะไม่ได้ เรามีสมองไม่ต้องมาทนไม่ใช่คนบ้าใบ้

อกหักๆไม่เห็นว่ามันจะตาย up down so what so what

หน้าไม่ด้าน ทนให้เธอมาต่อว่า หน้าไม่ด้าน ให้ชาวบ้านเค้าเอือมระอา

หน้าไม่ด้าน ก็ไม่อยากเป็นคนบ้า ไม่ใช่พวกพันธุ์หน้าด้าน พวกคนหน้าด้านอยู่ด้านหน้า



ชีวิตเราใช่เรื่องน้ำเน่าตัวเรากำหนด ใช่เป็นผู้กำกับเป็นผู้ลำดับเลือกอัศวินได้

อย่าปล่อยให้เหงา อย่าปล่อยให้เศร้า เดี๋ยวมันไม่เร้าใจ ไอ้เรื่องเก่าฉาวโฉ่ให้มันจบ

ที่พูดมาทั้งหมดไม่อยากให้เห็นเป็นเรื่องสลด ไม่ถือคติว่าด้านได้อายอด

รักคนผิดก็ธรรมดาที่ว่าต้องรันทด อย่าเศร้าสลดโปรดเถอะได้โปรดจงจดจำไว้



(ซ้ำ *)



(ซ้ำ *)