ได้ยินในสายลมพัดผ่านมาทุกครั้ง

บทเพลงที่ฝังในใจเก่าหวนคืนมา

มันคือเพลงรักที่เคยถูกเขียนด้วยน้ำตา

แว่วมาสั่นไหวหัวใจอีกครั้ง



เราเคยได้พบกันมาก่อนจำได้ไหม

เพื่อนคนนี้ไม่รู้เธอลืมไปหรือยัง

เก็บงำคำพูดไม่เคยบอกเธอให้ฟัง

จนมันได้สายไปเกินที่จะเอ่ย



* คำเดียวเท่านั้น ในครั้งนั้นทำไมฉันถึงไม่กล้าบอกเธอ

เก็บซุกซ่อนเอาไว้ในใจทุกทีที่เจอ

คำๆเดียวคือคำว่า ฉันรักเธอ



แต่คงจะสายเกินจะบอกเธอใช่ไหม 

คำพูดทั้งหลายคงต้องเก็บไว้คนเดียว

กลายเป็นเพลงรักที่ได้แต่รักข้างเดียว

และปล่อยให้สายลมมันพัดลอยไป



(ซ้ำ *)