เกิดเป็นคนบนดอย

มีเมฆล่องลอยบนฟ้า

เจอแต่น้ำกับปลาทุกวัน

บ่มีแสงมีสี มีแต่ทีวีหนึ่งอัน

ชีวิตมันบ่เกย วุ่นวาย



อ้ายเป็นคนเมืองไกล

ใช่สิเงินหลายนักหนา 

ฟังคำอู้คำจาชื่นใจ

บอกจะปิ๊กมาหา

จะพาไปเที่ยวเมืองใต้

น้องก็รอแต่อ้ายเรื่อยมา



* สัญญาว่าจะมารับ

แต่อ้ายก็ลับไปกับสัญญา

เป็นปีบ่เกยเห็นหน้า

ใครหนอจะพาไปแอ่วทะเล



** คนคอยก็ยังคอยหาย

คอยอ้ายด้วยใจว้าเหว่

คนไกลหัวใจโลเล

คงเหมือนทะเลที่ชอบเรรวน



แต่ก่อนเป็นทางลูกรัง

เขาเปลี่ยนเป็นยางมะตอย

คอยก็คอยแต่อ้าย คืนหวน

ลำใยปีนี้ก็ดี ลิ้นจี่ก็มีเต็มสวน

แต่บ่มีป้อจายรวนเร



(ซ้ำ * , **)