ดวงคนก็เหมือนดวงดาว ใครว่ามันยืนยาว

ต้องมีซักวันร่วงหล่นลงมา

คนบางคนกลายเป็นดวงดาว มัวเมาลืมตัว

อยู่ๆไม่ทันไรก็ร่วงลงมา



* ไม่มีอะไรจีรังในความเป็นคน ไม่มีอะไรยืนยงและยืนยาว

ระวังเอาไว้ให้ดีๆ ต้องเอาไว้ให้ดีๆ ทุกสื่งไม่มีอะไรแน่นอน

อย่ามัวผยองว่าเป็นหนึ่ง ที่จริงชีวิตเพิ่งนับหนึ่ง ต้องจำกันไปจนถึงวันตาย



คำคนคือกลลวง พาให้เราตายใจ

ทุกอย่างเป็นเพียงแค่สิ่งลวงตา

พาให้มัวเมา ให้เราลืมตัว

เตลิดไปจนไกลกับภาพลวงตา



(ซ้ำ *)



เมื่อท้องฟ้าที่เคยสว่าง ก็ยังมีวันมืดลง

ในเมื่อขุนเขาที่เคยยืนยง สุดท้ายก็พังทลาย

หัวเราะตัวความเย่อหยิ่ง ความจริงไม่เคยเข้าใจ

จะใหญ่คับฟ้ามันก็เท่านั้น ชีวิตมันยังอีกไกล



(ซ้ำ *)