วันแต่ละวันเนิ่นนานเหลือเกิน 

คืนแต่ละคืนช่างดูเชี่องช้า สำหรับฉัน 

และไม่รู้ว่าทุกวันนั้นสิ้นสุดเมื่อไร 

เมื่อใจมันสับสนอย่างนี้ 

มองไปทางไหนก็ดูว่างเปล่า 

ราวกับชีวิตจะต้องปวดร้าวตลอดไป 

เมื่อวันนี้ฟ้ามืดลง น้ำตาก็รินไหล 

นี่ใช่ไหมคือการพลัดพรากที่ฉันต้องเจอ 



* จะมีชีวิตอย่างไร จะมีพรุ่งนี้เพื่ออะไร 

เมื่อคนที่เป็นที่รักจะจากฉันไป 



นี่คือวันของการจากลา ด้วยหัวใจที่แตกสลาย 

ต้องมองภาพเธอจากไป มันปวดร้าวเหลือเกิน 

ลมที่มันพัดผ่านตัวฉันไป เธอจะได้รับ 

ได้รู้สึกเหมือนฉันบ้างไหม อยากบอกเธอ 

ฉันเสียใจ เสียใจมากแค่ไหน 

ที่ไม่สามารถที่จะดูแลเธอได้เลย 



(ซ้ำ *)



** นี่คือวันของการจากลา ถึงเวลาต้องจากกันไกล 

เจ็บแค่ไหน ปวดแค่ไหนเธอคงไม่รู้ 

ภาพเธอเหล่านั้นมันตอกย้ำ ภาพความทรงจำมันยิ่งย้ำเตือน 

เหมือนมีใครมาเชือดมากรีดอยู่ในหัวใจ 



ขอเวลาอีกนิดได้ไหม ฉันมีถ้อยคำอีกตั้งมากมาย 

หันมามองอีกทีได้ไหม นี่คือฉันคือคนที่รักเธอ 



(ซ้ำ **)



และมันคงจะเป็นอย่างนี้ ไปนานเท่านาน 

ตราบจนสิ้นใจ ขอแค่เพียงให้เธอรู้ไหม 

ฉันรักเธอเหลือเกิน