แล้วฉันก็ต้องตื่น เพื่อพบว่าฉันไม่เหลือใคร

ยังเฝ้าคิดถึง ใครคนนึงที่จากฉันไป 



ยังต้องหนี น้ำตา ยังเหนื่อยล้า ทั้งหัวใจ 

ไม่เปลี่ยนไม่แตกต่าง ทุกอย่างไม่เหมือนวันใหม่ ยังเจ็บลึกกับอดีตว่ารัก 



* ภาพวันนั้น ยิ่งนานก็ยิ่งชัดเจน ความเจ็บวันนั้นไม่เคยจะหายไป 

ความทรมาน จะผ่านมันได้ไง อีกนานเพียงใดไม่รู้ ที่มันต้องตื่นเพราะความเสียใจ 



รอจนตะวันดับ ต้อยรับคืนที่เงียบงัน 

อยากจบวันนี้ อยากหลับตาเพื่อผ่านพ้นมัน 



ก็ไม่อยากคิด ถึงเธอ ไม่อยากรับรู้เรื่องใด 

ไม่อยากต้องตื่นอีก ไม่อยากจะพบวันใหม่ ไม่อยากพบกับเรื่องราวร้ายๆ 



(ซ้ำ *) 



(ซ้ำ *)