* คุณครูครับ คุณครูครับ ผมมีเรื่องจะปรึกษาคุณครูครับ
คุณครูครับ คุณครูครับ
ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณครูครับ
คือสมมตินะครับสมมติ
สมมติคุณครูเป็นเด็ก
สมมติว่าตอนยังเล็ก
คุณครูไปชนจนจานมันแตก
คุณครูก็เก็บเรียบร้อย
คุณแม่ก็ยังไม่รู้
ผมจะถามคุณครู
ว่าคุณครูจะบอกไหมครับ
คุณครูจะบอกไหมครับ
คุณครูจะบอกไหมครับ
คุณครูจะบอกคุณแม่
แล้วคุณแม่จะว่าไหมครับ
คุณครูจะบอกไหมครับ
คุณครูจะบอกไหมครับ
คุณครูจะบอกคุณแม่
แล้วคุณแม่จะตีไหมครับ
(ไม่ตีหรอกค่ะ คุณแม่จะไม่ตีหนูหรอก
เพราะหนูพูดความจริงไงคะ)
(ถ้าหนูเป็นเด็กกล้าหาญ หนูกล้าพูดว่าหนูทำอะไร
ครูว่านะ ไม่ตีหรอกค่ะ)
(ซ้ำ *)
แล้วสมมตินะครับสมมติ
สมมติคุณครูเป็นเด็ก
สมมติว่าตอนเป็นเล็ก
แล้ววิทยุคุณพ่อก็เสีย
คุณครูนั่นแหละที่ทำ คุณพ่อก็ยังไม่รู้
ผมจะถามคุณครู
ว่าคุณครูจะบอกไหมครับ
คุณครูจะบอกไหมครับ
คุณครูจะบอกไหมครับ
คุณครูจะบอกคุณพ่อ
แล้วคุณพ่อจะว่าไหมครับ
คุณครูจะบอกไหมครับ
คุณครูจะบอกไหมครับ
คุณครูจะบอกคุณพ่อ
แล้วคุณพ่อจะตีไหมครับ
(อืม..เด็กที่พูดความจริงนะคะ
ไม่มีผู้ใหญ่คนไหนหรอกจะตีลง)
(บอกคุณพ่อไปเถอะค่ะ ว่าหนูเป็นคนทำ
แล้วคุณพ่อจะภูมิใจมากเลย)
(ซ้ำ *)
ขอสมมติเป็นเรื่องสุดท้าย
ตอนคุณครูมีคุณครู
คุณครูของคุณครูไม่อยู่
แล้วแจกันของคุณครูก็แตก
คุณครูนั่นแหละที่ทำ
คุณครูของคุณครูไม่รู้
ผมจะถามคุณครู ว่าคุณครูจะบอกไหมครับ
**
คุณครูจะบอกไหมครับ คุณครูจะบอกไหมครับ
คุณครูจะบอกคุณครู
แล้วคุณครูจะว่าไหมครับ
คุณครูจะบอกไหมครับ
คุณครูจะบอกไหมครับ
คุณครูจะบอกคุณครู แล้วคุณครูจะตีไหมครับ
(แจกัน
แจกันสีดำ อันเล็กๆ เอ่อ...ที่อยู่บนโต๊ะครู)
(ตอนนี้ แตกแล้ว ใช่ไหมคะ
ใช่ไหมคะ)
(ซ้ำ **)