อยู่ๆมันก็ใจหาย อยู่ๆก็เสียน้ำตา
อุตส่าลืมเรื่องวันนั้น อยู่มันก็คิดขึ้นมา
อยากรู้ค่ำนี้เธออยู่ไหน คิดถึงใครรึเปล่า ยังจำคนๆนี้ได้ไหม
อยากรู้ยิ่งคิดใจยิ่งเหงา ไม่รู้นานอีกซักเท่าใด จะได้พบเธออีก ได้แต่เฝ้าคอยอย่างนี้
ชาดับชาดา... ชาดับชาดา...
หนึ่งวันที่ต้องจากกัน เคยบอกใจว่าฉันไม่เป็นไร
แต่สิ่งที่ฝืนทนได้ยาก นั่นคือความคิดถึงในใจ
* อีกแล้วที่น้ำตามันไหล ที่หัวใจมันสั่น ยังจดจำแต่เพียงเรื่องเธอ
อีกแล้วยิ่งคิดใจยิ่งเพ้อ คิดถึงเธอคนนี้ที่สุด อยากจะขอที่สุด อยากให้รู้ว่า(ยังรัก/คิดถึงอีกแล้ว)
เราห่างกันซักเท่าไร มีสิ่งใดที่ฉันทำได้
ต้องอดทนเดินไกลเท่าไหร่ ก็พร้อมที่จะทำจะไปให้พบเธอ
ชาดับชาดา... ชาดับชาดา...
(ซ้ำ * , *)
ยังรักเธอ